امروزه متوسط سن زندگي در بسياري از كشورها در حال افزايش است و طبيعتا پژوهشگران هم بيش از پيش به تحقيقات دوران سالمندي روي مي آورند. تا همين اواخر، پژوهش در زمينه سالمندي عمدتا به بيماري هايي مانند بيماري هاي قلبي، زوال عقلاني، آرتريت، مشكلات پروستات، و مانند اين ها محدود مي شد اما اخيرا پژوهشگران افق هاي بررسي هاي خود را گسترش داده اند و به مسايل ديگري هم پرداخته اند. مساله فعاليت جنسي در دوران سالمندي يكي از همين موارد است.

فعاليت جنسي در هر سني بخشي غريزي و خودكار از رفتار انساني است اما زيست شناسي زمينه ساز اين رفتار بسيار پيچيده است.

براي بسياري از مردان با افزايش سن، تمايل به فعاليت جنسي تغيير مي كند. اين روند معمولا تدريجي است و در ميانسالي آغاز مي شود. اغلب مردان، كاهش پاسخ دهي جنسي را با افزايش سن تجربه مي كنند. گرچه مردان سالم همچنان مي توانند در سنين بالا بچه دار شوند، اما كارايي توليد مثلي آن ها كمتر از مردان جوان است.
تغييرات هورموني با افزايش سن
جنسيت مساله اي پيچيده است و دانشمندان همه ي عوامل دخيل در كاركرد جنسي در مردان جوان را نمي دانند، چه برسد به عوامل مسوول تغييراتي كه در طول سالمندي سالم رخ مي دهد.

با اين حال هنوز روشن نيست كه هورمون ها، اعصاب و عروق خوني همگي در طول زمان تغيير مي كنند يا نه؟